Bezpieczna obsługa i konserwacja podręcznego sprzętu gaśniczego
Do kategorii podręcznego sprzętu gaśniczego zaliczamy koce gaśnicze oraz gaśnice przenośne, które dzięki swojej mobilności umożliwiają zastosowanie ich bezpośrednio w miejscu zagrożenia. Szczególnie przydatne są w pierwszej fazie pożaru, kiedy możliwe jest niezwłoczne uruchomienie gaśnicy i przemieszczanie się z nią. Koc to specjalistyczna niepalna płachta tkaniny o powierzchni około 2 m2, używany jest do tłumienia ognia w zarodku poprzez odcięcie dopływu tlenu do palącego się przedmiotu.
Nie można ich jednak stosować do dużych lub rozwiniętych pożarów. Warto pamiętać, że właściwa konserwacja gaśnicy w znacznym stopniu przyczynia się do efektywnego jej użycia w razie potrzeby. Z tego artykułu dowiesz się, jak konserwować gaśnice podręczne z zastosowaniem zasad bezpieczeństwa.
Rodzaje gaśnic dostępnych na rynku
Podręczny sprzęt gaśniczy musi być lekki i prosty w użyciu po to, by każda osoba w sytuacji zagrożenia, mogła go bez trudu zastosować. Ze względu na skład, czyli zawartość środka gaśniczego, gaśnice możemy podzielić na:
- gaśnice proszkowe – zawierają mało toksyczny środek gaśniczy;
- gaśnice śniegowe – wypełnia je ciekły dwutlenek węgla;
- wodno-pianowe (pyłowe) – za środek gaśniczy służy piana z koncentratu środka pianotwórczego i wody;
- mgłowe – zawierają wodę zdemineralizowaną;
- na środek czysty – we wnętrzu znajduje się gaz FE-36.
Częstotliwość przeprowadzania konserwacji
Obowiązujące przepisy nakładają na każdy obiekt budowalny konieczność zaopatrzenia go w podręczny sprzęt gaśniczy. Zgodnie z §3.3. Rozporządzenia MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów) „przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic powinny być przeprowadzane w okresach i w sposób zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku”. Czynności konserwacyjne można kategoryzować według obowiązku częstotliwości ich wykonywania.
Konserwacja podstawowa musi zachodzić raz w roku, natomiast rozszerzona i ponowne napełnienie (jeśli jest to konieczne), powinna następować co 5 lat w przypadku gaśnic proszkowych, wodnych, pianowych i z wodnym środkiem gaśniczym. Jeśli chodzi o gaśnice proszkowe pierwotnie uszczelnione, będące stale pod ciśnieniem, ich renowacji należy dokonywać co 15 lat. Konserwacja rozszerzona nie dotyczy gaśnic z gazem Fe-36 oraz śniegowych.
Co 10 lat należy dokonać remontu i ponownego napełnienia każdego rodzaju gaśnicy, oczywiście trzeba robić to częściej, jeżeli ważność zastosowanego środka jest krótsza.
Sposób przeprowadzania konserwacji podstawowej
Konserwację podstawową należy przeprowadzać raz w roku, chyba że instrukcja producencka wymaga, aby dokonywać tego częściej. Wymiana części gaśnicy nie zwalnia z obowiązku dokonywania konserwacji lub zmiany ich częstotliwości. Przystępując do podstawowych czynności serwisowych, pierwszym krokiem jest rozpoznanie i identyfikacja gaśnicy poprzez oznaczenie znajdujące się na zbiorniku. Do wymagań kontrolnych należy:
- sprawdzenie zabezpieczenia przed niezamierzonym uruchomieniem,
- kontrola czujnika ciśnienia lub przyłącza, w celu weryfikacji stanu ciśnienia wewnętrznego,
- zbadanie, czy występują widoczne gołym okiem ślady korozji, wgnieceń, wyżłobień lub uszkodzeń,
- zważenie zgodnie z instrukcją dostawcy,
- weryfikacja stanu węża i dyszy,
- kontrola czytelności instrukcji obsługi,
- ocena stanu zbiornika z czynnikiem napędowym.
Kontrola rozszerzona
W czasie konserwacji rozszerzonej osoba lub podmiot jej dokonujący, łączy procedury kontroli podstawowej oraz rozszerzonej, w trakcie której szczególną uwagę przywiązuje się do takich elementów jak:
- ciśnieniomierz
- środek gaśniczy
- głowica, zawory/wskaźniki/ wąż z dyszą
- zbiornik
- połączenia gwintowe
- etykieta
- montaż