Do kategorii podręcznego sprzętu gaśniczego zaliczamy koce gaśnicze oraz gaśnice przenośne, które dzięki swojej mobilności umożliwiają zastosowanie ich bezpośrednio w miejscu zagrożenia. Szczególnie przydatne są w pierwszej fazie pożaru, kiedy możliwe jest niezwłoczne uruchomienie gaśnicy i przemieszczanie się z nią. Koc to specjalistyczna niepalna płachta tkaniny o powierzchni około 2 m2, używany jest do tłumienia ognia w zarodku poprzez odcięcie dopływu tlenu do palącego się przedmiotu.

Nie można ich jednak stosować do dużych lub rozwiniętych pożarów. Warto pamiętać, że właściwa konserwacja gaśnicy w znacznym stopniu przyczynia się do efektywnego jej użycia w razie potrzeby. Z tego artykułu dowiesz się, jak konserwować gaśnice podręczne z zastosowaniem zasad bezpieczeństwa.

 

Rodzaje gaśnic dostępnych na rynku

Podręczny sprzęt gaśniczy musi być lekki i prosty w użyciu po to, by każda osoba w sytuacji zagrożenia, mogła go bez trudu zastosować. Ze względu na skład, czyli zawartość środka gaśniczego, gaśnice możemy podzielić na:

  • gaśnice proszkowe – zawierają mało toksyczny środek gaśniczy;
  • gaśnice śniegowe – wypełnia je ciekły dwutlenek węgla;
  • wodno-pianowe (pyłowe) – za środek gaśniczy służy piana z koncentratu środka pianotwórczego i wody;
  • mgłowe – zawierają wodę zdemineralizowaną;
  • na środek czysty – we wnętrzu znajduje się gaz FE-36.

 

Częstotliwość przeprowadzania konserwacji

Obowiązujące przepisy nakładają na każdy obiekt budowalny konieczność zaopatrzenia go w podręczny sprzęt gaśniczy. Zgodnie z §3.3. Rozporządzenia MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów) „przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic powinny być przeprowadzane w okresach i w sposób zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku”. Czynności konserwacyjne można kategoryzować według obowiązku częstotliwości ich wykonywania.

Konserwacja podstawowa musi zachodzić raz w roku, natomiast rozszerzona i ponowne napełnienie (jeśli jest to konieczne), powinna następować co 5 lat w przypadku gaśnic proszkowych, wodnych, pianowych i z wodnym środkiem gaśniczym. Jeśli chodzi o gaśnice proszkowe pierwotnie uszczelnione, będące stale pod ciśnieniem, ich renowacji należy dokonywać co 15 lat. Konserwacja rozszerzona nie dotyczy gaśnic z gazem Fe-36 oraz śniegowych.

Co 10 lat należy dokonać remontu i ponownego napełnienia każdego rodzaju gaśnicy, oczywiście trzeba robić to częściej, jeżeli ważność zastosowanego środka jest krótsza.

przegląd i konserwacja gaśnicy

Sposób przeprowadzania konserwacji podstawowej

Konserwację podstawową należy przeprowadzać raz w roku, chyba że instrukcja producencka wymaga, aby dokonywać tego częściej. Wymiana części gaśnicy nie zwalnia z obowiązku dokonywania konserwacji lub zmiany ich częstotliwości. Przystępując do podstawowych czynności serwisowych, pierwszym krokiem jest rozpoznanie i identyfikacja gaśnicy poprzez oznaczenie znajdujące się na zbiorniku. Do wymagań kontrolnych należy:

  • sprawdzenie zabezpieczenia przed niezamierzonym uruchomieniem,
  • kontrola czujnika ciśnienia lub przyłącza, w celu weryfikacji stanu ciśnienia wewnętrznego,
  • zbadanie, czy występują widoczne gołym okiem ślady korozji, wgnieceń, wyżłobień lub uszkodzeń,
  • zważenie zgodnie z instrukcją dostawcy,
  • weryfikacja stanu węża i dyszy,
  • kontrola czytelności instrukcji obsługi,
  • ocena stanu zbiornika z czynnikiem napędowym.

 

Kontrola rozszerzona

W czasie konserwacji rozszerzonej osoba lub podmiot jej dokonujący, łączy procedury kontroli podstawowej oraz rozszerzonej, w trakcie której szczególną uwagę przywiązuje się do takich elementów jak:

  • ciśnieniomierz
  • środek gaśniczy
  • głowica, zawory/wskaźniki/ wąż z dyszą
  • zbiornik
  • połączenia gwintowe
  • etykieta
  • montaż